عزت نفس
خود‌پذیری چیست و چگونه با پذیرش خود، زندگی خود را متحول کنیم؟
آیا شده احساس کنید که مدام در حال نادیده‌گرفتن خود‌تان هستید؟ آیا مدام در تلاش بوده‌اید که ضعف‌ها و نقص‌های خود را پنهان کنید؟ اگر چنین بوده است، پس احتمالاً این‌جا اولین جایی است که معنای واقعی خود‌پذیری را یاد می‌گیرید. من هم وقتی برای اولین بار واژه خود‌پذیری را شنیدم، درک شفافی از آن نداشتم. به عنوان کسی که سال‌ها بر روی پذیرش خودم مطالعه و کار کردم، می‌خواهم در این نوشته از رسانه جهان‌شو با شما از معنای واقعی این واژه، اهمیت آن در زندگی و نقش مهم آن در افزایش عزت نفس و رسیدن به آرامش صحبت کنم. همچنین در انتها، تمرین‌های عملی که به من کمک کرد تا به خود‌پذیری بیشتری برسم را با شما به اشتراک بگذارم. پس لطفاً تا انتهای این مطلب با من همراه باشید.
پذیرش خود، چه اهمیتی دارد؟
قطعا نادیده گرفتن خودمان و تلاش برای نمایش دادن خودمان به چیزی که واقعاً نیستیم، ریشه در ضعف عزت نفس ما دارد.
پذیرش خویشتن به ما این امکان را می‌دهد که خواسته‌ها و نیازهای واقعی‌مان را درک کنیم و از تلاش برای تغییر خودمان به چیزی که خواسته یا در مسیر زندگی‌مان نیست، دست بکشیم.
از طرفی، خود‌پذیری این امکان را به ما می‌دهد تا ضعف‌ها و نقص‌های وجودی‌مان را راحت‌تر بپذیریم.
خود‌پذیری این امکان را به ما می‌دهد که در مواجه با شکست‌ها، دچار خود‌سرزنشی نشویم.
خود‌پذیری این امکان را به ما می‌دهد که با وجود همه نقصهایمان، خودمان را بی قید و شرط، دوست داشته باشیم و قبل از هر کسی، اول عاشق خودمان باشیم.
در ادامه شما را با برخی از فواید خود‌پذیری آشنا می‌کنم.
تعریف خود‌پذیری چیست؟
خود‌پذیری به این معنی که آنچه که هستیم را به عنوان سرنوشت تلقی کنیم، نیست؛ بلکه اولین قدم برای حرکت به سمت بهتر شدن است.
با پذیرش خود، متوجه توانایی‌ها و ضعف‌های‌مان می‌شویم و برای بهتر شدن، حرکت می‌کنیم.
دقیقا مثل اینکه قبل از شروع هر سفر، موقعیت مکانی خودم را بررسی کنیم و ببینم در چه موقعیتی قرار داریم تا بهتر بتوانیم در جهت درست حرکت کنیم.
خود‌پذیری می تواند به این معنی باشد که:
«وجود من، چیزی فراتر از ضعف‌ها و قدرت‌های من است؛ با این حال آن‌ها را می‌پذیرم. با این حال در جهت کاهش ضعف‌ها و افزایش قدرت‌هایم تلاش می‌کنم تا چیزی به زندگی خود و دنیا بیفزایم.»
فواید خود‌پذیری چه هستند؟
تجربه خود‌پذیری یکی از لذت‌بخش ترین تجربه‌های زندگی است، زیرا این ویژگی، فوایدی را به دنبال دارد که در زیر به چند مورد آن اشاره می‌کنم:
- خود‌پذیری، موجب آرامش درونی می شود.
- مانع از خود سرزنشی می‌شود.
- خود‌پذیری ما را از ترس از طرد شدن توسط دیگران، محفوظ نگه می‌دارد.
- هر چه به خود‌پذیری بالاتری دست پیدا کرده باشیم، شانس اینکه توسط دیگران نیز پذیرفته شویم بیشتر می‌شود.
- وقتی به خود‌پذیری برسیم، نیازی نداریم که به هر قیمتی خودمان را به دیگران اثبات کنیم و خودمان را در رقابت‌های غیر‌سازنده قرار نمی‌دهیم.
- وقتی که خودمان را می‌پذیریم، دیگران را نیز راحت‌تر درک می‌کنیم و می‌پذیریم.
- خود‌پذیری هزینه ما را برای زندگی کاهش می‌دهد.
چرا یاد نگرفتیم که خودمان را بپذیریم؟
قرار نبوده که همه ما از همان زمان تولد به همه جنبه‌های وجودی‌مان آگاه باشیم. به نظر من، این بخشی از زندگی است که در جست‌و‌جوی خویش و درک وجودی‌مان باشیم.
این همان گنجی است که یکی از انگیزه‌های تلاش برای داشتن یک زندگی بهتر را در ما ایجاد می‌کند.
همه ما به دلیل قرار داشتن در محیط‌های غیر‌سازنده، به اندازه کافی یاد نگرفتیم که به خودمان توجه کافی داشته باشیم.
معمولاً از همان کودکی، در محیط‌هایی رشد کردیم که مدام ما را در مقایسه و رقابت با دیگران قرار می‌داند.
بنابر این آرام آرام، این نگرش در ما تقویت شد که احساس کردیم چیزی کم داریم.
احساس ناکافی بودن کردیم. و برای اینکه کامل باشیم به تایید دیگران نیازمند شدیم.
به همین دلیل شروع کردیم به پوشاندن نقصهایمان، توانایی‌های خود را نادیده گرفتیم و مسیر زندگی‌مان را به جهتی پیش بردیم که مورد تایید دیگران بوده نه خواسته قلبی خودمان.
آیا این به این معنی است که توجه دیگران مهم نیست؟
البته که توجه و اهمیت دیگران، مهم است؛ اما پیش از توجه دیگران، ما نیازمند توجه به خویشتن هستیم تا گرسنه توجه دیگران نباشیم.
چگونه به خود‌پذیری بالایی برسیم؟
خود‌پذیری یک اتفاق یک شبه نیست، بلکه یک درک نسبت به خود است که هر بار این درک می‌تواند عمیق‌تر شود.
با هر بار خودآگاهی بیشتر، به پذیرش نسبت به خود در ما بیشتر می‌شود. این امر با تمرین و تکرار میسر است.
در دو قدم موثر می‌توانیم خود‌پذیری را تجربه کنیم:
قدم اول در خود‌پذیری:
یکی از بهترین راه‌های خود‌پذیری توجه لحظه به لحظه به حالات و رفتارهای خودمان است. به ضعف‌ها و توانایی‌های خود توجه کنیم. از خود بپرسیم:
- آیا من در شخصیت، رفتار، جسمم و در زندگی‌ام نقص‌هایی دارم؟
- آیا من استعداد‌ها یا توانمندی‌هایی دارم که به آن‌ها بی توجه‌ام یا بیش از حد به آن‌ها بها داده‌ام؟
- آیا من بخاطر این ضعفم احساس حقارت می‌کنم؟
- آیا من به خاطر این توانایی، احساس تکبر دارم؟
در قدم دوم خود‌پذیری:
به این آگاهی که در تعریف خود‌پذیری گفتم، توجه داشته باشم که ارزش واقعی ما بر اساس ضعف‌ها و توانایی‌هایمان نیست.
ارزش واقعی ما به وجودمان است. همین که هستیم، ارزشمندیم.
هر چه نقص و کمبود در ما باشد، چیزی از ارزش واقعی ما نمی‌کاهد و هر چه توانایی در ما باشد، ما را برتر از کسی نمی‌کند.
یادمان باشد که تا زمانی که خودمان را به اندازه کافی نپذیرفته باشیم، دیگران نیز آن‌گونه که باید نمی‌توانند ما را بپذیرند.
نتیجه گیری
پذیرش خویشتن یعنی درک وجودی خودمان، فارغ از نقص‌ها و توانایی‌هایمان. با خودآگاهی می‌توانیم به درجه‌های بالاتری از آن برسیم.
هر چه خود‌پذیری بیشتری داشته باشیم از عزت نفس سالم تری برخوردار خواهیم بود و مسیر زندگی خویش را در پیش می‌گیریم.
با پذیرش خویشتن، خود را با دیگران در رقابت یا مقایسه غیر‌سازنده که به بهبود زندگی‌مان کمکی نمی‌کند، قرار نمی‌دهیم.
مشارکت کنید
آیا تا به حال تجربه‌ای داشته‌اید که خود‌پذیری را در زندگی‌تان احساس کنید یا دچار چالش‌هایی در پذیرش خود شده باشید؟
نظرات و تجربیات ارزشمندتان را با من به اشتراک بگذارید تا با هم در مسیر خودآگاهی و پذیرش خود، گام برداریم. مشتاق خواندن دیدگاه‌های شما هستم!.
منابع مشابه
